Δευτέρα 20 Απριλίου 2009

Όλα ήταν ένα ψέμα? Ή απλά αυτοί είμαστε?

6.12.08 δολοφονήθηκε μαθητής 15 χρονών από όπλο ειδικού φρουρού στα Εξάρχεια. Για ένα χρονικό διάστημα 3 εβδομάδων περίπου ακλούθησαν πορείες που ζητούσαν την καταδίκη του δολοφόνου. Μετά από μερικούς μήνες ο σάλος έσβησε , όπως πάντα.

Θυμάται κανείς άραγε τι έγινε την 6.12.08?αν είχα ένα κοινό από κάτω πιστεύω πως θα είχα πολλές σωστές απαντήσεις. Όπως πιστεύω πως θα θυμάστε και τον μεγάλο αριθμό πορειών από μαθητές, φοιτητές, και από αγανακτισμένους πολίτες, καθώς και το χρονικό διάστημα που κράτησαν . Όμως τώρα που είναι όλα αυτά? ΞΕΧΑΣΤΗΚΑΝ . Απλά ποτέ δεν καταλάβαμε γιατί πολεμήσαμε? Για να πατήσουν τα κόμματα στον αγώνα μας? Ή για να βολευτεί η κυβέρνηση εκμεταλλεύομενη τα γεγονότα και δημιουργώντας μια ομίχλη για να καλύψει τα φλέγοντα θέματα.. Άραγε θα μπορέσει πότε ο λαός να καταλάβει την δύναμη του και να διεκδικήσει αυτά που του ανήκουν?

2 σχόλια:

  1. κι ενα τσικ να κανεις σπαει ρε συ


    χμου
    εγω λεω εε
    ηταν οι πορειες κι ολα αυτα.
    ηταν τα μπαχαλα κι η δραση που αντικαθιστα τα δακρυα και τα δακρυα που ειναι δραση

    και ρε ναι ηταν κι η υποκρισια.

    δηλαδη οχι υποκρισια εσκεμμενη, οχι παντα.

    απλα ειναι ολοι αυτοι οι ανθρωποι που ειναι χαμενοι, και στο να κανουν ενα μπαχαλο βρισκουν σκοπο.
    δηλαδη χωρις ιδεολογια απο πισω, χωρις τπτ.

    οποτε προφανως ολοι αυτοι που δεν ενδιαφερονταν πραγματικα δε θα ενδιαφερθουν κιολας.

    απτην αλλη

    *

    ηταν πιστευω τα γεγονοτα του δεκεμβρη μια αποτομη ωριμαση για πολλους.
    ή εστω μια ευκαιρια να αναρωτηθουν τι θελουν και σε τι πιστευουν (κι ας μη βρισκουν απαντηση)
    και συζητησεις επι συζητησεων για ιδεολογιες, θεωριες και πραξεις.
    κι ας μην οδηγουν ποτε κι ας λες δεν ανηκω πουθενα.
    εγω νομιζω εχει γινει ενα βημα


    αυταααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ετσι είναι ο άνθρωπος, ξεχνάει..και επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη. το ξέρω, δεν είναι δικαιολογία και δεν θέλω να το παρουσιάσω έτσι. πιο πολύ θα ήθελα να το παρουσιάσω σαν κατηγορία παρά οτιδήποτε άλλο, αλλά δυστυχώς είναι αλήθεια και είναι ένα από τα μειονεκτήματά της φύσης μας πονούν.
    Γιατί? γιατί πάντα θα υπάρχεις εσύ. θα υπάρχω εγώ, και άλλοι κάποιοι, λίγοι πάντα, που ΔΕΝ ξεχνούν γιατί ξέρουν και αναγνωρίζουν την σημασία.
    Για εμάς πονάει η μικρή και σύντομη μνήμη των άλλων και η έλλειψη κατανόησής τους.
    Προσωπικά, εμένα αυτό το γεγονός με άλλαξε και για αυτό δεν το ξεχνώ. Αλλα να θυμάσαι ότι πρέπει να έχεις μέσα σου χώρο για τέτοιου είδους αλλαγές, αλλιώς δεν θα αλλάζεις ριζικά αλλά περιστασιακά, "για τον ντόρο."
    Δεν ξέρω αν είμαι κατανοητή, ίσως όχι γιατί δεν τα έχω ξεκαθαρίσει και εγώ η ίδια μέσα μου, αλλά απλά ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις.
    Να μην ξεχνάς, και να θυμάσαι πως πάντα υπάρχουν γύρω σου κάποιοι που όντως καταλαβαίνουν, απλά είναι λίγοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή